عسل گشنیز، با ترکیب خواص منحصر به فرد عسل و گیاه گشنیز، در طب سنتی جایگاه ویژه‌ای دارد. این عسل به دلیل طبع معتدل و ترکیبات ارزشمندش، برای درمان طیف وسیعی از بیماری‌ها استفاده می‌شود. گیاه گشنیز به طور کلی طبعی معتدل دارد. زمانی که زنبورها از شهد گل‌های گشنیز تغذیه می‌کنند، این طبع معتدل تا حدودی به عسل منتقل می‌شود. این عسل به دلیل خواص ضد باکتریایی، برای درمان زخم‌ها و سوختگی‌ها استفاده می‌شود. هم چنین عسل گشنیز به دلیل خواص نرم‌کنندگی و ضد التهابی، برای تهیه ماسک صورت استفاده می گردد. هم چنین عسل گشنیز دارای خواص آرام بخش و خواب آور بوده و برای درمان بی‌خوابی مفید می باشد. گیاه گشنیز با نام علمی (Coriandrum sativum)، گیاهی یکساله به ارتفاع 80 سانتی متر، برگ ها سبز، برگهای آن به دو شکل ظاهر می شود، آنهایی که در قاعده ساقه وجود دارد بشکل دندانه دار و دیگری در طول ساقه که باریک و نخی شکل می باشد. برگهای گشنیز به دو شکل ساده و بریده بریده وجود دارند. برگهای پایینی گیاه معمولاً بزرگ‌تر و بریده بریده هستند و برگهای بالایی کوچکتر و ساده‌تر هستند. در هند، از تخم گشنیز به‌عنوان یکی از ادویه‌جات مهم استفاده می‌گردد. تخم گشنیز ادویه‌ای است که عطر قوی دارد و از آن در آشپزی ایرانی استفاده می‌شود. در طب سنّتی نیز از آن استفاده می‌کنند. در ایران از تخمِ گشنیز برای تصفیهٔ خون و استفاده در شیرینی‌جات خانگی بهره می‌برند. از آن در صنعت عطرسازی هم استفاده می‌شود.
