در کتاب آمده است: از ویژگی‌های شاخص دوره صفویه می‌توان به استقرار مرزهای ایران پس از 9 قرن و رسمیت یافتن مذهب تشیع دوازده امامی اشاره کرد. در اثر ارتباطات گسترده دولت صفویه با جهان، جامعه ایران پذیرای نحله‌های فکری و عقیدتی گوناگونی نیز بود که از جمله مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به تشیع به عنوان مذهب رسمی، یهودیت، مسیحیت و دین زردشتی اشاره نمود. طی بیش از دو قرن حکومت صفویان رخدادهایی مرتبط با ادیان و مذاهب و علی‌الخصوص دین یهودیت و آیین زردشتی به وقوع پیوست که بیان‌کننده چگونگی رفتار جامعه ایرانی با اقلیت‌های فکری و عقاید دگراندیش است. این کتاب حاصل پژوهشی تاریخی است که به بررسي اوضاع این دو اقلیت در ایران با تمرکز بر عصر صفویه پرداخته است.
