برشی از کتاب کهکشان نیستی: همراه با الله اله و معبود دیگری را نخوانید. این نخوانید، یعنی «قلباً» نخوانید. اعمالتان حاکی از خواهش‌های وجود شماست افکارتان برخاسته از آن است که به أن توجه دارید چیزی که انسان متوجه او باشد و توجهش را از امور دیگر سلب کند. اله او می‌شود. توجه انسان به گونه‌ای معنای واله شدن و متوجه شدن را دربر دارد. خواطرتان را در مشت خویش نگه دارید و اجازه ندهید باطنتان جز خدا را طلب کند. اما آیا مگر این ممکن است؟ انسان مگر خود به خود می‌تواند به این نقطه برسد؟ چطور می‌تواند خیالاتش را کنترل کند؟ راهکاری که قرآن کریم در ادامه اشاره می‌کند توجه دادن به توحید و انحصار الوهیت در مقام هو تبارک و تعالی است. راهکار از بین بردن این دوگانگی ها توجه به توحید و ذات خدای تبارک و تعالی است: «فَفِرُّوا إِلى اللهِ : به خداوند پناه ببرید.» «وإن یَمْسَسْکَ اللهُ بِضُرٍ فَلا کَاشِفَ لَهُ إِلَّا هُوَ.» متوجه مقام «هو» باشید. او اله اصلی است و در ادامه هر آنچه را در صفحه خیال و پندار انسان هاست شست و شو می‌دهد و می‌گوید هر چه شما فکر میکنید و به آن توجه دارید، همین الآن هالک و نابود و نیست است؛ چیزی که باقی است و اصالت در ظهور و ادراک دارد وجه خدای تبارک و تعالی است حاکمیت برای اوست و شما به سوی او باز خواهید گشت
