من نمی‌توانم راه بروم، اما توانایی فکر کردن دارم. من نمی‌توانم مثل بقیه بنشینم، اما توانایی نوشتن دارم. از خدایم سپاسگزارم که توانایی فکر کردن و نوشتن را به من داده و مرا به‌گونه‌ای آفریده که هرکس مرا می‌بیند، شکر و سپاس او را به جا می‌آورد. در برابر تمام سختی ها آن قدر صبورانه کنار می‌آیم و به‌گونه‌ای زندگی می‌کنم که خدای من با افتخار بگوید: این بنده من است ها… .
