آثار و اشعار سعدی شيرازی همه آثار سعدی اعم از شعر و نثر در مجموعه‌ای تحت عنوان کتاب کلیات سعدی جمع‌آوری شده‌است. از بین آثاری که در این کتاب آمده، بوستان و گلستان دو کتاب مستقل هستند. سایر آثار سعدی که در کتاب کلیات آمده‌است، عبارتند از: قصاید، غزلیات، مراثی، ملمعات و مثلثات، ترجیعات، صاحبیه، رباعیات و مفردات. غزلیات سعدی غزل را چنان زلال و شفاف و در عین حال استوار و باشکوه سروده است که به جرات می‌توان گفت تمامی غزل سرایان بعد از او، از تاثیر سبک و سخن وی بی نصیب نمانده‌اند. زبان او روان و ساده و عاشقانه است. آرایه های ادبی را بسیار استادانه و طبیعی به‌کار می‌گیرد. از حشو و اغراق می‌پرهیزد و خیال انگیزی و تصویر آفرینی را به اوج خود می‌رساند و این‌گونه است که ترنمی زیبا و گوش‌نواز را در غزلیات خود جاودانه می‌کند. سعدی، در دوران شاعری خود به راهنمایی مردم و موعظه‌ی خلق مشغول بود. او نه تنها به نصايح مردم مي پرداخت بلكه از اندرز دادن به سلاطين هم مضايقه نداشت كما اين كه رساله هفتم خود را به اندرز به ملك انكياتو اختصاص داد. در دوران حیات خود افراد معدودی را مدح کرده که بیشتر اتابکان سلغری و وزراء فارس و چندتن از رجال معروف زمانش می باشد و بزرگترین ممدوح سعدی از میان سلغریان اتابک مظفر الدین ابوبکر بن سعدبن زنگی است. مدایح او هیچ شباهت به ستایشهای دیگر شاعران ندارد چون نه تملق می گوید و نه مبالغه می کند. بلکه تمام گفتارش موعظه و اندرز است و متملقان را سرزنش می کند و ممدوحان خود را به دادرسی و مهربانی و دلجویی از فقرا و ضعفا و ترس از خدا و تهیه توشه آخرت و بدست آوردن نام نیک تشویق و ترغیب می کند.
