بوستان سعدی یا سعدی‌نامه نخستین اثر سعدی است. او این اثر را زمانی که در سفر بوده‌است، سروده و هنگام بازگشت به شیراز آن را به دوستانش عرضه کرده‌است. این اثر در قالب مثنوی و در بحر متقارب سروده شده و از نظر قالب و وزن شعری حماسی است، هر چند که از نظر محتوا به اخلاق و تربیت و سیاست و اجتماعیات پرداخته‌است. این کتاب در سال ششصد و پنجاه و پنج سروده شده است: به روز همایون و سال سعید به تاریخ فرخ میان دو عید ز ششصد فزون بود پنجاه و پنج که پر در شد این نامبردار گنج بوستان ده باب دارد هر باب به موضوعی ربط دارد. بوستان سعدی به ده باب تقسیم شده‌است: عدل احسان عشق تواضع رضا قناعت تربیت شکر توبه مناجات
