بشر، از همان نخستین روزی که با موهبت زبان آشنا شد، شروع به خلق داستان‌ها و روایاتِ خیالی کرد؛ و از همان نخستین روزی که داستان‌گویی را آغاز نمود، به روایات عاشقانه بیش از همه گرایش نشان داد. گویی داستان‌های عاشقانه، که از دیرباز تا به امروز روایت شده و می‌شوند، چیزی را درباره‌ی انسانیت ما آشکار می‌کنند؛ نکته‌ای یا حقیقتی را، که چه بسا در قالب هیچ اندرز و موعظه‌ای بیان نشود: در هیچ قالبی جز در قالب داستان. به راستی عشق چیست، و چرا انسان چنین در برابر آن احساس ضعف می‌کند؟ این پرسش دیرینه دستمایه‌ی تمام داستان‌هایی بوده که ما به عنوان «داستان عاشقانه» می‌شناسیم. کتاب ما تمامش می‌کنیم (It Ends with Us) نیز، از آنجا که رمانی عاشقانه است، از این قاعده مستثنی نیست. این اثر نوشته‌ی کالین هوور، داستان‌نویس مطرح و پرفروش اهل آمریکاست. خانم هوور در این کتاب خواندنی داستانی را روایت کرده که به زعم بسیاری از منتقدان و صاحب‌نظران، در عین تلخی، آکنده از امید و شورِ زندگی است.
