خوش بینی را هم می‌توان آموخت همانگونه که بدبین بودن هم آموخته می‌شود. از میان انبوه عواملی که می‌توانند خوش بینی و بدبینی را شکل دهند، سلیگمن یکی از عوامل را تاثیرگذارتر از دیگران می‌بیند و آن «نحوه بیان کردن و توضیح دادن رویدادهای اطرافمان» است. کتاب خوش بینی آموخته شده یا Learned Optimism به همین حوزه توجه کرده است. سلیگمن در کتاب خوش بینی آموخته شده می‌نویسد: استعداد و هوش قطعاً در پیشرفت یا حداقل در سرعت پیشرفت نقش دارند. اما امید و انگیزه مواردی هستند که در نبود آنها، هیچ حرکتی شکل نمی‌گیرد و خوش بینی، پیش نیاز این حرکت است.
