آنتونی دوئر در این رمان پنج شخصیت را در مقاطع زمانی و مکانی گوناگون خلق کرده و همچون پازلی در برابر بیننده می‌گذارد. هر یک از این شخصیت‌ها با رشته‌ای نامرئی به یکدیگر وصل‌اند و بر زندگی هم اثر گذار. این اثر حماسه‌ای آرام از زبان کتابداری در ششصد سال پیش است. دوئر شگفتی و ناامیدی، عشق و ویرانی و امید را در طرحی دقیق و استادانه کنار هم چیده تا از اهمیت حفظ کتاب‌ها و داستان‌ها و افسانه‌ها، از اهمیت حفظ زمین و طبیعت که یگانه پناه ماست و از رویای بشر برای زندگی در سرزمینی عاری از نیاز و رنج و ستم بگوید.
