اوایل که عراقیها آمده بودند، هیجان داشتیم، مثل فیلمهای جنگی بود. وقتی همشهریهایمان یکییکی شهید شدند، فهمیدیم فیلم نیست و واقعی است. با بچهها قرارگذاشتیم، هر کسی یک یادگاری به بقیه بدهد تا اگر شهید شد، بقیه از او یادگاری داشته باشند. لبخند تلخی زدم..
