فرانتس کافکا این نامه را در نوامبر ۱۹۱۹ به پدرش، هرمان کافکا، نوشت. ماکس برود، وصی ادبی کافکا، نقل می‌کند که کافکا در واقع نامه را به مادرش داد تا آن را به پدرش برساند، با این امید که شاید بتواند رابطه‌ای را که در تنش و سرخوردگی دوطرفه گم شده بود، دوباره زنده کند. اما کندوکاو کافکا در نقص عمیق این رابطه، نه پدر را نجات داد و نه خود او را. او نتوانست از دیدن شکست ارتباط میان پدر و پسر، به‌عنوان جلوه‌ای دیگر از بن‌بست وجودی‌ای که در بسیاری از آثارش ترسیم کرده است، چشم بپوشد. احتمالاً مادرش، یولی کافکا، با درک بی‌ثمر بودن این تلاش، نامه را به پدر نداد و آن را به خودِ نویسنده بازگرداند.
