درباره ی مولانا وی در دوران حیات به القاب « جلال الدین »، « خداوندگار » و « مولانا خداوندگار» نامیده می شده است. در قرن های بعد ( ظاهراً از قرن ۹ ) القاب « مولوی » ، « مولانا »، « مولوی رومی » و « ملای رومی » برای وی به کار رفته است و از برخی از اشعارش تخلص او را « خاموش » و « خَموش » و « خامُش » دانسته اند.