میرزا محمّدعلی صائب تبریزی بزرگ ترین غزل سرای سده یازدهم هجری و نامدار ترین شاعر زمان صفویه است. او در دربار صفوی به عنوان ملک الشعرایی رسید . صائب تبریزی سبکی را به کمال رساند که چند سده پس از او سبک هندی نامیده شد ، شمار اشعار صائب را از شصت هزار تا صد و بیست هزار بیت گفته اند. افزون بر فارسی وی هفده غزل به ترکی آذربایجانی نیز دارد.
