1) آیت الله محمدی ری شهری یک نکته از پسر شیخ نخودکی، آقای حاج شیخ علی مقدادی اصفهانی- متوفای 1388/12/27) با واسطه نقل می کند که قبل از سوره توحید، آیة الکرسی را اضافه کنند و گفته است که این مطالب در روایتی آمده است. اگر چه برخی، این اضافه را از فرزند مرحوم نخودکی نقل کرده‌اند، ولی مرحوم آیت الله بهجت فرمودند: «به گمانم او در شرحی که برای پدرش نوشته، این اضافات را نیاورده است» و مقصودشان کتاب نشان از بی نشان‌ها بود. منبع: کتاب زمزم عرفان، نوشته آیت الله محمدی ری شهری 2) آیت الله محمدی ری شهری افزوده که آیت الله بهجت اضافه کردند : شیخ حسنعلی به امام فرموده بود که این دستورالعمل برای انجام شدن هر خواسته‌ای، مناسب است. 3) ایشان گفته: اینجانب (آقای ری شهری) قبلاً از برادر بزرگوارم حجت الاسلام و المسلمین آقای علی اکبر الهی خراسانی شنیده بودم که با یک واسطه از آیة الله حاج آقا مصطفی خمینی نقل کردند که امام خمینی در جوانی همراه با یکی از رفقایشان در مشهد با شیخ حسنعلی نخودکی، ملاقاتی داشته و دستور العمل را ذکر کرده بود و گفته بود امام فرموده بوده که : رفیق ما به صورت منقطع به این توصیه عمل کرد؛ ولی من از آن موقع تاکنون، آن‌را ادامه داده‌ام و هر چه دارم، از آن دارم. 4) روایت آیت‌الله سید جعفر شبیری زنجانی چنین است: امام و مرحوم ابوی بالا سر حضرت امام رضا علیه‌السلام، آشیخ حسنعلی را می‌بینند. می‌آیند که با ایشان صحبت کنند، ایشان زیارت می‌خواندند و اشاره می‌کنند بروید جلوی مدرسه حاج ملا جعفر، زیارت را که خواندم، به آنجا می‌آیم. به آنجا می‌آیند و ظاهراً امام به ایشان می‌گویند: «شما را به این حضرت رضا علیه‌السلام قسم می‌دهیم که علم کیمیا را به ما یاد بدهید.» ایشان می‌گویند: «اگر همه کوه‌های عالم را طلا کنید، آیا اطمینان دارید که از آنها سوء استفاده‌ای نشود؟» امام می‌گویند: «نه، اطمینان ندارم.» می‌گویند: «پس چه اصراری دارید چیزی را که ممکن است موجب خسران شود، یاد بگیرید؟ اما من چیزی را به شما یاد می‌دهم که برایتان خسارتی ندارد و محتاج دیگران هم نمی‌شوید.» این را نشنیده بودم، بعداً از اخوی بزرگ حاج آقا موسی شنیدم و کاملش را برایم بیان کردند. ایشان می‌گویند آشیخ می‌گفتند اول آیة‌الکرسی می‌خوانید، بعد تسبیحات حضرت زهرا«سلام الله علیها»، بعد سه قل هو الله و سه صلوات و سه مرتبه « وَمَنْ یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا وَیَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبُ وَمَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِکُلِّ شَیْءٍ قَدْرًا» (سوره طلاق، آیات 2 و 3.) پدرم می‌فرمودند بعد از آن دیگر هیچ وقت محتاج نشدم. درباره فضیلت و منزلت این آیه، از پیامبر (ص) نقل شده که آیه الکرسی سید آیه ها و برترین آیه قرآن است (1) و همه خیرهای دنیا و آخرت را دربر دارد و نزد ساق عرش، خداوند را تقدیس می کند و از گنجینه رحمت در زیر عرش الهی نازل و به پیامبر اعطا شده است(2) از امام علی (ع) نقل شده که فرمود: پس از شنیدن این سخن از پیامبر، هیچ شبی را بدون قرائت آن به سر نیاوردم و هر شب سه بار در دو رکعت بعد از عشا و در وتر و هنگام خواب، آن را می خواندم. (3) این آیه با فاتحه الکتاب و آیه ملک و آیه شهادت، به عرش خداوند آویخته بودند و بین آنها و خداوند حجابی نبود. از پیامبر نقل شده است که هرکس آیه الکرسی را صد بار بخواند، به منزله کسی است که خداوند را در تمام عمر خود، عبادت کرده (4) و قرائت آن، با قرائت ربع قرآن برابر است. از حضرت صادق (ع) نقل شده که آیه الکرسی قله رفیع قرآن است.
