بهتر است نقشی کشید که ناتمام اما خوب باشد تا نقشی که کامل اما ضعیف باشد. بسیاری باور دارند که یک تصویر تنها وقتی تمام است که تا حد امکان آن را از جزییات انباشته کرد. یه ضربه قلم‌مو نیز می‌تواند اثر هنری کاملی باشد. آن‌چه نقاش می‌کشد باید با اراده و احساس به انجام رسد. آفرینش از طریق بسنده کردن به چیزهایی که نه احساس شده‌اند و نه اراده‌ی نقاش بوده‌اند کمکی نمی‌کند. تصویر نباید جعلی یا فاقد احساس نقاش باشد. راحله نظری کارشناس ارشد نقاشی از دانشگاه هنر میباشد وی نقاشی را از سال 1375 آغاز کرد. وی طی سال‌ها زندگی روزمره را با نگاهی شهودی و رویکردی فرارونده و زیباشناسی سردستیْ دگرگون و از آنِ خود کرده است. آثار وی واجه هایی‌اند که به هم می‌پیچند و از هم باز می‌شوند، هم‌سان و ناهم‌سان‌اند، و در ذهن شکوفا می‌شوند، آن‌ها را نمی‌توان بر زبان آورد، آن‌ها خودْ به‌سانِ شعر سخن می‌گویند. او چونان کاشفی در نمودهای گوناگون زندگی هرروزه‌ی متداولِ خود جست‌وجو می‌کند. در اثر آغوش زیر آسمانِ ابری عشق چهار فیگور تکیده همچون موج از میان سایه‌های سرد همدیگر را در آغوش گرفته اند . فیگورها با چشمان تیره و گودافتاده و آغوش در هم تنیده شان حسی از عشق , هم‌بستگی و مقاومت را انتقال می‌دهند. آغوش در هم تنیده این آدم‌های بی‌چهره نشان از مامن خانواده ای هست که پناه یکدیگرند . سبک این اثر زیبا و پر از احساس انتزاعی اکسپرسیو میباشد و با تکنیک ترکیب مواد و به وسیله ضرب قلم مو و کاردک بر روی بوم ایجاد شده است .
