در شناخت بهتر انواع برنج خوب است که به دو تعریف برنج کم‌محصول و برنج پرمحصول اشاره کنیم. برنج کم محصول برنجی است که مقدار بدست آمده از هر هکتار شالیزار زیر کشت آن کمتر از حدودا 5 تن باشد. این برنج‌ها معمولا عطر و طعم بالاتری نسبت به انواع پرمحصول دارند. اما عملکرد کمتری در تولید داشته و فرایند کشت زمان‌برتری نیز دارند که موجب افزایش هزینه تولید می‌شود. از انواع برنج کم محصول میتوان به برنج‌های طارم، هاشمی، دمسیاه، عنبربو و صدری اشاره کرد. برنج‌های پرمحصول به وسیله‌ی اصلاح ژنتیکی بذر برنج‌های محلی تولید می‌شوند. این اصلاحات موجب می‌شود تا این نوع برنج‌ها پربار تر بوده و در مساحت زیر کشت یکسان، محصول بیشتری نسبت به برنج‌های محلی به دست دهند. به علاوه این که این نوع محصولات نسبت به آفات و تغییرات دمایی نیز مقاوم‌تر هستند و نسبتاً فرایند کشت کوتاهتری دارند. یکی از مهم‌ترین فاکتورها در هنگام خرید برنج، توجه به عطر آن است. به‌طورکلی برنج‌های پرمحصول نسبت به دیگر برنج‌ها عطر و بوی کمتری دارند و نمی‌توان آن‌ها را در دسته برنج‌های عطری قرار داد. این درحالی است که برنج فجر فریدونکنار، نسبت به دیگر برنج‌های پرمحصول عطر و طعم بیشتری دارد.
